با اینکه تا به امروز در بازیها و فیلمهای زیادی با اتفاقات جنگ جهانی دوم بهعنوان مرگبارترین جنگ شکلگرفته در تاریخ آشنا شدهایم، اما بهشخصه هنوز که هنوزه، وقتی اثری با محوریت این نبرد معرفی میشود، برای تجربه آن هیجان بالایی پیدا میکنم؛ مخصوصا اگر این تجربه، جدیدترین نسخه از سری محبوب کال آف دیوتی باشد که از قضا کارش را از همین نبردهای جنگ جهانی دوم هم آغاز کرده و تعدادی از بهترین صحنههایش را در این دوران برایمان به یادگار گذاشته است. در واقع با اینکه در نسخههای مدرنتر بازی امکان مبارزه با سلاحهای خفن و عالی وجود دارد، اما هنوز هم نشانهگیری از مگسک اسلحه تکتیری مثل M1 یا Kar98 لذت عجیبی دارد که بهشخصه آن را با هیچچیزی در یک بازی شوتر عوض نمیکنم! البته پیش از تجربه بازی Call of Duty: WWII، در کنار حس هیجان یک حس شک و تردید نیز داشتم که شاید این نسخه هم مانند بعضی نسخههای سری، نتواند در حد انتظاراتمان ظاهر شود، اما پس از تمام کردن بازی در حالی که به اسامی سازندگان اثر زل زده بودم، از یک چیز مطمئن بودم و آن هم اینکه Call of Duty: WWII هرچیزی هم که نداشته باشد، حداقل از حیث بخش داستانی تجربهای بسیار خوب و فراموشنشدنی ارائه میکند. 

در ادامه با بررسی بازی Call of Duty: WWII همراه زومجی باشید تا نگاهی به ویژگیهای مختلف ساخته استودیو اسلج همر داشته باشیم

با اینکه تا به امروز در بازیها و فیلمهای زیادی با اتفاقات جنگ جهانی دوم بهعنوان مرگبارترین جنگ شکلگرفته در تاریخ آشنا شدهایم، اما بهشخصه هنوز که هنوزه، وقتی اثری با محوریت این نبرد معرفی میشود، برای تجربه آن هیجان بالایی پیدا میکنم؛ مخصوصا اگر این تجربه، جدیدترین نسخه از سری محبوب کال آف دیوتی باشد که از قضا کارش را از همین نبردهای جنگ جهانی دوم هم آغاز کرده و تعدادی از بهترین صحنههایش را در این دوران برایمان به یادگار گذاشته است. در واقع با اینکه در نسخههای مدرنتر بازی امکان مبارزه با سلاحهای خفن و عالی وجود دارد، اما هنوز هم نشانهگیری از مگسک اسلحه تکتیری مثل M1 یا Kar98 لذت عجیبی دارد که بهشخصه آن را با هیچچیزی در یک بازی شوتر عوض نمیکنم! البته پیش از تجربه بازی Call of Duty: WWII، در کنار حس هیجان یک حس شک و تردید نیز داشتم که شاید این نسخه هم مانند بعضی نسخههای سری، نتواند در حد انتظاراتمان ظاهر شود، اما پس از تمام کردن بازی در حالی که به اسامی سازندگان اثر زل زده بودم، از یک چیز مطمئن بودم و آن هم اینکه Call of Duty: WWII هرچیزی هم که نداشته باشد، حداقل از حیث بخش داستانی تجربهای بسیار خوب و فراموشنشدنی ارائه میکند. با اینکه تا به امروز در بازیها و فیلمهای زیادی با اتفاقات جنگ جهانی دوم بهعنوان مرگبارترین جنگ شکلگرفته در تاریخ آشنا شدهایم، اما بهشخصه هنوز که هنوزه، وقتی اثری با محوریت این نبرد معرفی میشود، برای تجربه آن هیجان بالایی پیدا میکنم؛ مخصوصا اگر این تجربه، جدیدترین نسخه از سری محبوب کال آف دیوتی باشد که از قضا کارش را از همین نبردهای جنگ جهانی دوم هم آغاز کرده و تعدادی از بهترین صحنههایش را در این دوران برایمان به یادگار گذاشته است. در واقع با اینکه در نسخههای مدرنتر بازی امکان مبارزه با سلاحهای خفن و عالی وجود دارد، اما هنوز هم نشانهگیری از مگسک اسلحه تکتیری مثل M1 یا Kar98 لذت عجیبی دارد که بهشخصه آن را با هیچچیزی در یک بازی شوتر عوض نمیکنم! البته پیش از تجربه بازی Call of Duty: WWII، در کنار حس هیجان یک حس شک و تردید نیز داشتم که شاید این نسخه هم مانند بعضی نسخههای سری، نتواند در حد انتظاراتمان ظاهر شود، اما پس از تمام کردن بازی در حالی که به اسامی سازندگان اثر زل زده بودم، از یک چیز مطمئن بودم و آن هم اینکه Call of Duty: WWII هرچیزی هم که نداشته باشد، حداقل از حیث بخش داستانی تجربهای بسیار خوب و فراموشنشدنی ارائه میکند.

بخش داستانی در ادامه هم این کیفیت را کمابیش حفظ میکند؛ به طوری که اولا تنوع بسیار خوبی دارد و هرگز روی دور تکراری شدن نمیافتد و در هر مرحله، شاهد تجربهای جدید و جذاب هستیم. مثلا در حالی که در یک مرحله با ماشین به دنبال یک قطار میافتیم، در مرحلهای دیگر با لباسی مبدل وارد پایگاه نازیها میشویم تا راه را برای بازپسگیری پاریس از دست نازیها هموار کنیم. همچنین مراحل دیگری مثل کنترل تانک و هواپیما هم در بازی تعبیه شدهاند تا تنوع مراحل Call of Duty: WWII در کل بالا باشد و هرگز در طول تجربه بازی، حس نکنید که در حال تجربه کردن چیزی تکراری هستید که سازندگان فقط برای طولانیتر کردن بازی در آن قرار دادهاند. در اصل، استودیو اسلجهمر در حالی که میتوانست با کش دادن بازی تجربهای مثلا ۱۵ ساعته را برای گیمر به ارمغان بیاورد، سعی کرده تا تجربهای کوتاهتر ولی متنوع و سراسر هیجان ارائه کند و تا حدود زیادی هم در این امر موفق شده است. 

مساله بعدی در رابطه با بخش داستانی بازی، رسالتی است که در نشان دادن روی تاریک و بد جنگ دارد. پیشتر هم اشاره کردیم که آثار زیادی در مدیومهای مختلف با محوریت جنگ جهانی دوم ساخته شدهاند که هریک سعی کردهاند این نبرد را از زاویه دید خودشان به تصویر بکشند. منظورم این است که مثلا در یک سری آثار، فقط روی جنبه اکشن جنگ تمرکز شده و مدام تیراندازی سربازان، انفجارها و کشت و کشتار را شاهد بودهایم. از طرفی دیگر، برخی آثار هم سعی کردهاند مثلا روی یک گروه از سربازان یا حتی یک سرباز خاص در دل نبرد تمرکز کنند و داستانی با محوریت وی روایت کنند. خب از این نظر، Call of Duty: WWII ترکیبی از تمامی این عناصر است؛ به طوری که گاهی در وسط یک نبرد خونین و خطرناک گیر میافتیم که در آن باید با تمام توان برای زنده ماندن تلاش کنیم و گاهی هم شاهد سرک کشیدن بازی به زندگی شخصی شخصیتهایش و تصمیمات انسانی آنها هستیم. به همین دلیل هم برخی از بهترین صحنههای Call of Duty: WWII را نه قسمتهای اکشن آن، که قسمتهای پرداختن بازی به جنبه انسانی شخصیتها تشکیل میدهند.